مطالعه تجربی اثر عصاره هیدروالکلی گیاه مامیران (Chelidonium majus) بر تست‌های عملکردی کبد و کلیه در رت‌های هیپرکلسترولمی شده

مقدمه: امروزه بعضی از داروهای گیاهی بدون انجام آزمایش‌های استاندارد سم‌شناسی وارد بازار می‌شوند و تصور بر این است که داروهای گیاهی فاقد سمیت می‌باشند، ولی گزارش‌هایی درخصوص سمیت بعضی از این داروها به چشم می‌خورد. هدف: هدف از این مطالعه بررسی سمیت کبدی و کلیوی عصاره هیدرو الکلی گیاه مامیران می‌باشد. روش بررسی: در این مطالعه 35 سر رت نر نژاد ویستار در 5 گروه هفت‌تایی انتخاب شدند. گروه کنترل با رژیم غذایی عادی، گروه شاهد با رژیم غذای چرب و گروه‌های تجربی حیوانات هیپرکلسترولمی‌ شده که به ترتیب دوز حداقلی 100، متوسط 200 و حداکثری 300 میلی‌گرم بر کیلوگرم از عصاره هیدروالکلی گیاه مامیران (تهیه شده از اطراف باغ‌های شمال) را به صورت گاواژ دریافت می‌کنند. بعد از پایان این دوره (21 روزه)، جهت بررسی متغیرهای کبد ‌مثل ‌آلانین‌آمینوترانسفراز، آسپارتات‌آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز، آلبومین‌، توتال‌پروتئین و کلیه مانند کراتینین و نیتروژن اوره خون (BUN)، خونگیری انجام شد و‌ اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS ویرایش 17 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: بین گروه‌های تحت درمان با عصاره، در مقادیر ALT تغییرات معنی‌داری مشاهده نشد. AST، آلبومین، توتال پروتئین و کراتینین در دوزهای بالای عصاره افزایش ولی میزان ALP کاهش یافت. BUN در گروه‌های دریافت کننده عصاره نسبت به گروه شاهد تغییرات معنی‌داری را نشان نداد. کلسترول در دوز حداقل نسبت به شاهد کاهش معنی‌داری را نشان می‌دهد (05/0p≤). نتیجه‌گیری: از آنجایی‌که میزان AST، آلبومین و کراتینین در دوز حداکثر عصاره افزایش یافته است به نظر می‌رسد که عصاره گیاه مامیران بخصوص در دوزهای بالا اثرات سمی روی کبد و کلیه داشته باشد.